آخرین باری که مشهد رفتم حرم چند تا آدم دیدم که موبایل هاشون به سمت حرم گرفته شده بود. عکس گرفتنبا موبایل از صحنها تصوریه که زیاد می ین اما این دفعه لنز دوربینها به سمت خود دارنده موبایل بود. بعدا پی بردم که این برای عکس گرفتن نیست اونور خط یه نفر هست که داره زیارت می خونه یا درخواستی از اما رضا داره.
اعتقادات این آدمها برام بسیار قابل احترامه ام نکته جالب ورود تکنولوژی به عرصه دینه. احتمالا این حرکت چند سال دیگه میشه امری رایج که برای نسل بعد هیچ تعجبی هم نداره. سوای که ذهنم را مشغول کرده اینه که چه چیزای دیگه با تغییر شرایط زندگی وارد رفتارهای دینی ما شده و الان خیلی طبیعی باش برخورد میشه .
دفاعیات گلسرخی را قبلا تکه تکه دیده بودم. امیرحسین هم اون تکه معروفش را بهمون نشون داده بود. اما این دفعه تو تلویزیون خودمون دیدم.
مجری برنامه، فرزاد حسنی، در حضور وزیر ارشاد دفاعیات را مرور می کردند. در خلال سخنان گهربار دوستمون اقای حسنی به این نکته اشاره کرد: چه می دونید شاید هم این آقا وقتی می خواستند بهش شلیک کنند شهادتین گفته و مسلمون شده. جناب وزیر هم سری در تاکید تکون داد.
من نمی دونم این مجری را که می بینم یاد اون مداح معروف می افتم که فیلم تریاک کشیدنش با یه خانم تو اینترنت پخش شده یود و چند ماه قبلش در حضور ولی فقیه اذن جهاد می خواست که دنیا را فتح کنه. من هیچ مشکلی با تریاک یا احتمالا دختربازی ندارم اما وقتی می خوام همچین آدمی را در حال جهاد تصور کنم این تصویر میاد تو ذهنم: آدمی که یک دستش اسلحه است دست یگرش بافور (وافور؟) تو یه جیبش مهمات هست تو اون یکی تریاک ذخیره برای مدت جهاد.
نمی دونم اوم مجری هم که در آن واحدی آدم به نظر معتقدی را سه سوت مسلمان کرد کی پته اش رو آب میاد.